Mehmet Cihat ÜSTÜN (cihat24)

Bir Ölünün Dilinden

Bir sancı düğümlendi nefesime
Gözüme bir siyah perde gerildi
Bir sis çöktü sanki can kafesime
Ruhum ortadan ikiye yarıldı

Kırk yıllık adımı değiştirdiler
Ölü diye yeni isim verdiler
Sırt üstü uzatıp yere serdiler
Cansız bedenime kilit vuruldu

Arınmak için zalim fikirlerden
Arınmak için dünyevî kirlerden
Temizleneyim diye nehirlerden
Su getirip bedenime verildi

Sonra bembeyaz bir libas giyindim
Kalkıp yerden ayaksız ata bindim
Cami avlusunda omuzdan indim
Tabutum kıbleye karşı serildi

Giyince iki metrelik kefeni
Meğer herkes iyi bilirmiş beni
Duydum “hakkım helal olsun” diyeni
Çalkalanan ruhum ancak duruldu

Derken karanlığa kuyuladılar
Ardından toprağımı suladılar
Toprağımı güllerle buladılar
Sonra eş dost başımdan ayrıldı

Çekilince dostlar bir bir yanımdan
Anladım ki ruhum çıktı canımdan
Korku damla damla aktı kanımdan
Etrafım karanlıklarla sarıldı

Dünya bitti, bura ebedî âlem
Mürekkebim dilim, parmağım kalem
Ne çokmuş günahım, ne çokmuş çilem
Her şey bir anda karşımda dirildi

Bu şiir toplam 550 kez okundu.
3.04.2009 11:58:34

• Yorumlar
• Yorum Yaz