hilal altıntaş (sitemkar105)

YAĞMUR OLUP YAĞAMADIN YÜREĞİME

Yağ yağmur yağabildiğince yağ,
Yağ ki temizlensin sokaklar gibi ruhum,
Yağ yağmur yağ, yağ ki,
Buluşsun sevgililer bir şemsiye altında..

Tohumun toprağa duyduğu hasret,
Toprağın da yağmura duyduğu hasret,
Benim sana duyduğum özlemden,hasretten
Az gelir,İçimdeki özlem ne kadar büyük bilir misin ki?

Toprak kavuştu yağmuruna,
Yağmur özlemle beklendiğini biliyor du sanki
Coşkulu coşkulu yağdı,
Dilimden kopan o tek hece karıştı semalara, NERDESİN?

Bir anda kalbime saplandı bir kör bıçak,
Düğüm düğüm oldu birşeyler boğazımda...
Sen neden yağmur olup yağmadın ey beklenen...
Neden özlemle beklendiğini bildiğin halde yağmadın...

Bak kavuştu toprakla yağmur,
Sen neden yağmadın neden...
Çıkıp sokağa hıçkıra hıçkıra ağladım,
Ne de olsa yağmur yağıyordu belli olmazdı ağladığım,anlaşılmazdı...

Yağmur yağıyordu ben ağlıyordum,
Yürüyordum,etrafıma baktım ve o beni kahreden sahneyi gördüm karşımda,
Sevgililer bir şemsiye altına girmiş,
Sımsıkı sarılmış sanki kopmak istemezcesine...

Baktım yanıma, ben yanlızdım...
Bir ah çektim derinden, ta yürekten....
Bu sefer daha yürekten geliyordu gözyaşlarım,
Acıtarak kalbimi, yakarak geliyordu...

Ağlamak için yağmuru bekliyordu sanki gözlerim,
Boğazıma saplandı kaldı o hasret dolu sözlerim,
Bana gelmek için neyi bekliyorsun özlenen?
Ne yağmurlar akıp geçti de sen gelmedin yağamadın kalbime...

Artık bende de bitti,söndü sabrımın son külleri,
Açamadan soldu,sararıp gitti gönlümün gülleri,
Artık ne yağmuru bekliyorum ne de seni!
Çünkü yağan yağmurlar yıkadı gitti gözlerimdeki o seni....!

Bu şiir toplam 704 kez okundu.
5.04.2009 22:50:14

• Yorumlar
• Yorum Yaz