nejat gulumser (zorel)

ÖĞRETMENİM

Seni ilk gördüğüm gün o güzelim an var ya
Sımsıcacık bir sevgi içime aktı benim
Ana baba sevgisi hani bizi sarar ya
Sardı öyle bir sevgi içimi öğretmenim

Bir anda anam sandım sen okşarken saçımı
Öylesine özlemiş sıcaklığını tenim
O okaşayıp sevmenle sen paylaştın acımı
Hayalimde yaşattın annemi öğretmenim

Bilgilerden çelengi alnımıza sen taktın
Seni unutur muyum toprak olsa bedenim
Yurt aşkı ateşini içimizde sen yaktın
Ve sen de bir mum gibi eridin öğretmenim

Nice yıllardan sonra seni gördüğüm zaman
Bastonuna dayanıp koluma girdin benim
Ellerimi tutarken titreyip durduğun an
Yıllara düşman oldum o zaman öğretmenim

Tutununca koluma utandın sanki benden
O mahçup bakışındı o an beni kahreden
Alnındaki o derin yorgun çizgilerinden
Anladım ki yaşayan anıtsın öğretmenim

NOT:EDİRNEDEN ARDAHANA ,BENDEN BÜYÜK
BENDEN KÜÇÜK, TÜM ÖĞRETMENLERİMİN
ELLERİNDEN SAYGIYLA ÖPERİM.

Bu şiir toplam 457 kez okundu.
12.04.2009 21:57:13

• Yorumlar
• Yorum Yaz