özgür yıldırım (sanatveben)

YALAN BE (AŞK-I MEMNU)

yüzün görünürken,
sevseydin beni
yüzünde bir yüz daha bekliyordu seni

yüzün sevilirken
görseydin beni
gözlerine kirpik
ellerine merhem
ve teninde her dem
otuzaltı buçuk derecede dururdum
ama az evvel seni sana sordum
üşümüşsün,
gözümde koca bir dev iken
ezilip büzülmüşsün.
ve artık eski bir düşsün.

yüzün görülmeye değerken
değseydin tenime
şimdi seni işliyordum her yerime
lime lime, ilmek ilmek,
seni bu kadar kötü bilmek
zor gelmez mi sanıyorsun.
az evvel sen sonsuzdun
şimdi sonsun.
bırak o kadarı da olsun...

yüzün yüzümde güneşken
yüzün güne eşken
baksaydın gözlerime
ben her sabah saat dörtte
çıkardım sokaklara
yüzünü bir daha gözlemeye,
şimdi o kadar uzağım ki seni özlemeye
bazen söyleme diyorum yüreğime
unuttuğunu söyleme
ve o gülüyor bana bütün hücreleriyle
ve fısıldıyor kulağıma
' yalan be'
ve sonra diyor ki 'ağlama'
çünkü bu aşkın sonu son değil
çünkü bu aşkın sonu
bir kor ateş
hem de ısmarlama
içmizdekiler söndü ya ondan
ama hala diyor ki yüreğim
kaçış yok bu aşk-ı memnudan..

Bu şiir toplam 614 kez okundu.
11.05.2009 22:50:37

• Yorumlar
• Yorum Yaz