şindar karakoç (şindar karakoç)

BAZEN OKADAR TUAFLAŞIRKİ HAYAT

BAZEN OKADAR TUAFLAŞIRKİ HAYAT SUSMAYI SABRETMEYİ ÖĞRETİR ZAMAN OKADAR ACIMASIZ AKARKİ MUTLULUĞUNU SEVİNCİNİ UNUTURUR GÜN GELİR YANLIZ BAŞINA ÇARESİZ ANSIZIN ÇIKMAZLARA GİRDİRİR SENİ SONRADA SENİ EN BEKLENMEDİĞİN ANDA SENİ SIRTINDAN VURUR HAYKIRMAK UZAKLAŞMAK YANLIZLIĞA BOĞULMAK İSTERSİN VE SONRADA ÇEKİP GİDERSİN YALANLARDAN SAHTE HAYATAN KÖRLEŞMİŞ İNSANLARDAN KURTULACAĞINI ZANEDEREK UZAKLARA KİMSENİN OLMADI ZAMANIN DURDUĞU İNSANLARIN SUSUTUĞU YALANLARIN YOK OLDUĞU BİR HAYATA BAŞLAMAK İSTERSİN AMA BİLEMEZSİNKİ ÖYLE BİR HAYATIN OLMADIĞINI SADECE YALANLARIN DOLDUĞU İNSANLARIN GÖROLDUĞU ZAMANIN ARALIKSIZ AKTIĞI MUTLULUĞUN HOR GÖRÜLDÜĞÜ İNSANLARIN YAŞAMA ZORUNLU OLDUĞU BİR DÜNYAYA SAHİP OLDUĞUNU ANLARSIN VEDE SUSUP YAŞAMAK ZORUNDA KALIRSIN...

Bu şiir toplam 310 kez okundu.
15.06.2009 21:20:27

• Yorumlar
• Yorum Yaz