ibrahim oğuz (ibrahimoguz)

HAYAT DEDİĞİN

Can sıkıntısı almış eline sazı
Ve hep kendi telinden çalıyor.
Bazen tükeniyor umut ışığı,
Yüzler gülümsemekte zorlanıyor.

Karanlık çoğu zaman bastırıyor aydınlığı,
Ruh,biraz olsun mutluluk için emek harcıyor.
Suskunluk oluyor bazen,insanın haykırışları,
Arzular,zamanla hayal kırıklığına dönüşüyor.

Zor durumlarda isyanlar tüketiyor umutları,
Bir tebessüm,hayata tutunmaya yetiyor.
İnsan bugününü unutuyor,devamlı düşünüyor yarınları,
Gelecek kaygısı,tebessümleri tüketiyor.

Kötülükler,devamlı sömürüyor insanlığı,
İnsanlar aydınlık için mücadele etmiyor.
En büyük acılardan birini yaşattırıyor,gönül hırsızları
Sevmek,ne yazık ki sevilmeye yetmiyor.

Çoğu zaman,senden önemli oluyor başkaları,
Oysa hayat paylaştıkça güzelleşiyor.
Sen gene de doğruluk,dürüstlük yolunda ilerle,kapatma kapıları
Hayatta gülebilmek için önce etrafına gülmen gerekiyor.

Yıldırmasın seni,hayatın nefes tüketen basamakları,
Onlar yaşama değer katıyor
Ve de ellerini çek,tıkama,aç kulaklarını
Bu gönül hem seni hem de yaşamayı seviyor.

23.09.2008 Salı
İbrahim OĞUZ

Bu şiir toplam 647 kez okundu.
29.06.2009 15:35:41

• Yorumlar
• Yorum Yaz