Oğuz Emen (poison35)

KARANLIK ve DOLUNAY..

Ölüm sessizliği var her sokakta..
Adeta herkes ölümü bekliyor..
Akbabaların uğultuları çınlıyor kulaklarımda..
Gökyüzüne bakıyorum.. O ürpertici karanlık.. Ve dolunay

Sessiz ve sakin bir köprüden geçiyorum..
Yolun karşısında yıkık, eski bir konak
İçim ürperiyor.. Korkuyorum.. Ebediyete doğru ilerliyorum adım adım..
Gökyüzüne bakıyorum.. O ürpertici karanlık.. Ve dolunay

İlk uğradığım yer bir terzi oluyor..
Bol kesimli, beyazımsı bir kefen alıyorum kendim için..
Artık dünyadaki son durağıma gitmek için hazırım..
Gökyüzüne bakıyorum.. O ürpertici karanlık.. Ve dolunay

Artık evrendeki son durağımdayım..
Elimde bir silah, üstümde beyaz kefenim, kalbimde günahlarım..
Yavaş yavaş dolanıyorum.. Adımın yazılı oldugu taşı arıyorum..
Gökyüzüne bakıyorum.. O ürpertici karanlık.. Ve dolunay

İsmimin yazılı olduğu taşı buluyorum..
Birden bir melek beliriyor gözlerimin önünde..
Elinde hançeri üzerime doğru geliyor..
Gökyüzüne bakıyorum.. O ürpertici karanlık.. Ve dolunay

Yanıma yaklaştıkça bakışlarım donuyor.. Kalbim yavaşlıyor.. Nefesim kesiliyor..
Korkma diyor bana herşey bitecek.. Kurtulacaksın yaşamaktan..
Atla diyor bana hançeriyle mezarımı göstererek..
Son kez bakıyorum gökyüzüne.. O ürpertici karanlık.. Ve dolunay

Üzerime ağır ağır kumların geldiğini hissediyorum..
O beyaz olan kefenim artık siyaha bürünüyor..
Gözlerim kapanıyor..
Son hatırladığım şey o ürpertici karanlık.. Ve dolunay

By PoiS0n..!

Bu şiir toplam 884 kez okundu.
6.07.2009 12:02:14

• Yorumlar
• Yorum Yaz