adem başdar (adembasdar)

KARDEŞE MEKTUP

Kardeş sen yanımda olmasan da yazıyorum. Seni tanıdığımda 7 yaşındaydım.
Bir kumsalda kumdan ev yapıyordum. Bir hain dalga aldı beni içine. Neye uğradığımı şaşırdım. Su burnumdan ciğerlerime doluyordu. İşte o zaman sen geldin kurtardın beni. Kendime geldiğimde bir kardeşlik başlıyor dedim…


Kardeşe mektup…
Bir gün karakola telefon geldi.
Düşman menzile girmiş kardeş.
Aldık silahları, bıraktık o anki duyguları.
Postallar çamur içinde, yüreğimiz çelik içinde:
Bindik arabaya, dayandık sınıra.
Çatışmanın içinde bulduk kendimizi.
Ben kendimi değil kardeş hep seni düşünüyordum.
Kurşunlar şelale gibi akıyor, bombalar yağmur gibi yağıyordu üzerimize.
O zaman da bile kardeş hep seni düşünüyordum.
Sen karakolda yüreğim sende kalmıştı.
Çatışmadan anlımızın akıyla ayrıldık.
3 arkadaşım şehit düşmüş, 5 arkadaşım yaralıydı.
Bedenim de bir şey yoktu, ama yüreğimde ağır bir açı vardı sadece.
Yine aklım da sen, yüreğim de sen,sen her yerde…


Düşman karakola bomba koymuş patlatmış.
İçimdeki açının ne olduğunu şimdi anladım.
Seni aradım o enkazın içinde seni aradım.
Yüreğim buruk, kan yağmur gibi gözlerimden akıyor.
Keşke bende senin yanın da olsaydım. Diyorum kendimce.
Ne göreyim! Yerde yatan sen…
Bacakların ayrılmış gövdenden.
Şimdi anladım içimdeki açının nedenini.
Şimdi anladım kardeşlik duygusunu, şimdi tattım.
Bayılmışım bedeninin yanında.
Uyandığımda Ankara’da cenazendeyim.
Gözlerim kan dolu hala.
Ellerim, ayaklarım tutmuyor.
Oğlunu gördüm yanımda.
Ölmedi babam ölmedi diyor.
Biliyorum ölmedin seni sevenleri bekliyorsun.
Sana yemin ediyorum kardeşim.
Bu gözlerimdeki, bu yüreğimdeki kan:
Seni vuranlar bitene kadar dinmeyecek.
Sen rahat uyu kardeşim yarın bu davamız sona erecek.

Âdem BAŞDAR

Bu şiir toplam 1.869 kez okundu.
21.06.2007 16:38:34

• Yorumlar
• Yorum Yaz