Abdullah Erkoç

Serseri

Sen sosyete kızı ben memur çocuğu
Neydi bilmem ki bu abdullahın suçu
Genç yaşımda bulmuş beni
Yalan dünyanın derdi kederi işi gücü

Sen masalarda dans ederek büyürken
Elini sıcak sudan soğuk suya değmezken
Ben karanlıklara girmişim
Henüz neyin ne olduğunu bilmeden

Sokakları mesken tutmuşum on üçümde
Büyük aşklara kalkmış isyan etmişim on beşimde
Dünyaya kafa tutmuşum on sekizimde
Sen ise yüzüyordun bodrumun denizinde

Sen annenin sıcak kucağında uyurken
Ben başımı soğuk kaldırım taşlarına vurmuşum
Kaderin en acımasızını anlımda bulmuşum
Sen ise gülüm beni can evimden vurmuşun

Ah gülüm ah senin kim olduğunu biliyorum
Annenin küçük prensesisin
Ben ise bir garip kırıkkale serserisiyim
Yarını olmayan garip birisiyim

Aramızdaki fark nedir biliyormusun sosyete kızı
Sen iki günlük zevk için seversin
Ben ise sevdi mi
Allahına kadar namusum yapmak için severim

Yıllar sonra bir gün mezarlığa yolun düşerse
Kabri başında kuran yerine müslüm baba okutulan
Bir serseri görürsen beni hatırla
Bu serseriden olacak sana son hatıra.

Bu şiir toplam 921 kez okundu.
30.06.2006

• Yorumlar
• Yorum Yaz
• Şairin Hayatı