halil cengiz (yalanc)

ISSIZ SOKAKLAR

Sokaklar, omuz verip gecenin kederine
Bir masal dinler gibi sessizce uyuyorlar
Aydınlık dağılırken bu dem yerli yerine
Sanırsın ötelerden bir şarkı duyuyorlar

Onlardır tenhalardan kabuslara seslenen
Yaşanmamış mazinin yaşayan tanıkları
Onlardır taşlarında gariplerle beslenen
Onlardır umutların katliam sanıkları.

Rüzgarlar savururken sokakta yalnızları
Evlerinde çocuklar haykırıyor derinden
Uğultular uyuyan körpe- narin kızları
Korkutuyor sokağın sisli gecelerinden

Yolcular ürperir hep geçerken bu yollardan
Ayaklar hızlı hızlı meçhule yürümekte
Derman düşer ansızın, derman düşer kollardan
Anlarlar, sokakları korkular bürümekte

Bu sokakta her gece kapılar vuruluyor
Bir tokmak sesi gibi kuşların kanatları
Her gece bu sokakta yeniden kuruluyor
Uluyan köpeklerin eşsiz saltanatları


Aldatmam kimseyi kalınca karanlıkta
Ben de sokaklar gibi bir gerçeğin kuluyum
Gönlüm yalnız bir hayal şehir denen varlıkta
Sokaklar kadar hırçın, o kadar tutkuluyum

Sarhoşların meskeni evsizlerin ocağı
Boğuk ışıklarıyla akan kaldırımları
Sanki bir sıcak yuva, sanki ana kucağı
Döşeksiz çocuklara bakan kaldırımları

Sarılsam diner diye sarılsam boynunuza
Kan damlıyor içimden yanıyor gönül sızım
Teselli olur belki gireyim koynunuza
Zaten eskiden beri sizin, aşinanızım

Bu şiir toplam 927 kez okundu.
17.09.2009 05:31:19

• Yorumlar
• Yorum Yaz