Zül-Karneyn

Bozuk Düzen

Bozuk Düzen

Biktim artik bu dert bu cilelerden
cok gördüm sevibde sonra terk edip gidenlerden
gönlüm yoruldu bu yalanci savastan
insanlar zaten kayp etmis bastan
Adem ve Havva yemisler yasak agactan
sonumuz belli olmus zaten ezzelden
dünya sarsiliyor zerzeleden
gülen ve aglayanlar bir arada
asil gercekler yaziyor kuranda
ne okuyan var nede anlayan herkesin akli iki karis havada
insan insani ezermi
mecbur olmassa bir dilenci gibi sokaklarda gezermi
közler kör olmus gönüller zalim
ne dünüm var nede yarinim
gece gündüz bu halimize aglarim

bakin su bozuk düzene
güvenmez artik kimse kendi sözüne
akil fikir dayanmaz bu hale
kimse almaz Kurani kale

Yürüyoruz his düsünmeden bu alemde
siliyoruz bütün gercekleri bir kalemde
insanliga deger veren kalmamis bu dünyada
bizler sanki uyuyoruz hale bir rüyada
elbet bizlerde uyanacagiz bu derin uykudan
o zaman hesap sorulacak insanoglundan
yasarken hic hesap etmedik
hic birbirimizi sevmedik
kan ve cile verdik
öfkeylen kalkan zararla oturur derler
hani nerde insanoglu hani nerde bir birini sevenler
arkamizdan kuyu kazipda biz siz deniz derler
uyan ey insanoglu vakit daraldi
tek kalan bizi Yaradandi

bakin su bozuk düzene
güvenmez artik kimse kendi sözüne
akil fikir dayanmaz bu hale
kimse almaz Kurani kale

Kiyamet kopunca anlariz
kendimizi cehennemde yakariz
gercekleri bir sir gibi saklariz
bir sey olmamis gibi yüz yüze bakariz
anlamak cok zor bu insanoglunu
hic düsünmez ezzelden beri sonunu
yasamak artik cok zor geliyor
para hirsi kaplamis kalpleri
can dayanmaz ölmek istiyor
zaten kimse ölümü düsünmüyor
ahiretten kime söz etmiyor
sanki hersey bos misali
kafarlarini sok muslar kuma
göründe bekliyin kiyamet kopacak cuma

bakin su bozuk düzene
güvenmez artik kimse kendi sözüne
akil fikir dayanmaz bu hale
kimsel almaz Kurani kale

Bu şiir toplam 882 kez okundu.
15.11.2009

• Yorumlar
• Yorum Yaz
• Şairin Hayatı