celil çınkır (pampuli)

Kızıl Kıyamet Koptuğu Zaman

Kızıl kıyamet koptuğu zaman
Acırdın bana görseydin inan
Önce ellerim dökülür yana
Sonra gözlerim çekilir ine
Terler şakağım, sıkılır çene
Bin pişman oldum doğduğum güne
Çık gel diyorum çıkıp gelsene
Kurban keserdim geldiğin güne
Kızıl kıyamet koptuğu zaman
Bilsen hallerim nasıl da yaman

Kızıl kıyamet koptuğu zaman
Anlamaz kimse diyemem aman
Sözcükler cılız anlatmaz beni
Hicrin cehennem, yakıyor teni
Havaca suca özlerim seni
Yüreğim nasıl ister buseni
Naçar kalmamın sensin nedeni
Sensiz ay görmek yakar bedeni
Kızıl kıyamet koptuğu zaman
Her gurub vakti, gözümdür yanan

Kızıl kıyamet koptuğu zaman
Ruhum bedenden çekilir hemen
Gözüm, kulağım, tenim, dilim ol
Sevinç gözyaşım, akan selim ol
Gurbette koyma, vuslat ilim ol
Tutunacak dal, elim, kolum ol
Gün, hafta, ayım, mutlu yılım ol
Gel de istersen Azrailim ol
Kızıl kıyamet koptuğu zaman
Gurubun rengi katlime ferman

Kızıl kıyamet koptuğu zaman
Gönülistanda gam tümen tümen
Hangini yazsam bilmem hangini
Ruh muallakta... arar dengini
Gözümden çalar ufuk rengini
Kader mi? olmak hicran bungunu
Yeter olduğum, hasret zengini
Hayalin tende yapar cengini
Kızıl kıyamet koptuğu zaman
Kalbim kül olur sinemde inan

Kızıl kıyamet koptuğu zaman
Senden başkası olamaz derman
Mücrimin serde umut kesilir
Görmediğim gün ömrüm eksilir
Sanki üstüme yıkılır şehir
Çeşmime aksa yok olur nehir
Aya bakmayı eyleme tehir
Sensiz her nefes öldüren zehir
Kızıl kıyamet koptuğu zaman
Gözyaşlarımda dert harman harman

Kızıl kıyamet koptuğu zaman
Tesiri önce başlar damardan
Yazım kış olur, güz olur bahar
Tarifsiz farklı bir ıssızlık var
Gök sakinleri aklımı kovar
Batarken güneş ruhumu döver
Gülistan bağrım olmadan mezar
Mehtapsız ışık yeter artık yar
Kızıl kıyamet koptuğu zaman
Tutuşur kalbim yanar erguvan

Kızıl kıyamet koptuğu zaman
Ne can var tende ne dizde derman
Sensizlik afet... çöker anında
Ölüm ötesi, bayram yanında
Olabilseydin dar yakınında
Duramaz sensiz kirpik kınında
Yüreğim... düşün, hafakanında
İmgen kol gezer yanar kanında
Kızıl kıyamet koptuğu zaman
İşkencem başlar o anda hemen

Kızıl kıyamet koptuğu zaman
Yüzümün rengi tıpkı bir saman
Sinemden feryâd, çıkar yedi kat
Duyar, yaşayan cümle mahlukat
Gözde fer kalmaz tükenir takat
Gurubsu gözler bir garip hilkat
Pas tutsun sular, Delibal fakat
Tüm yeisleri kalbinden sök at
Kızıl kıyamet bittiği zaman
Cennetim olur Perimle o an

22 Eylül 2009 Sancaktepe/İstanbul

Bu şiir toplam 529 kez okundu.
15.10.2009 22:15:09

• Yorumlar
• Yorum Yaz