ADALET PELİT (adaletpelit)

GÖNÜL

GÖNÜL

Hep cahil vasfına kendini koyup
Süsledin maskeyle kederi soyup
Mağara yaptın bu, yüreği oyup
Dayanır dayanmaz sormadın gönül.

Düşündüm ne idi, bu cana kastın
Durmadan kahrımı, arttıran tastın
Bu yarı ömrümün, fazlası yastın
Yüreğe neşeyi sermedin gönül.

Sen her defasında, tongaya bastın
Dört mevsim dert verdin, hepmi nadastın
Kahredip gençliği, çarmıha astın
Uygun bir kararda durmadın gönül.

Perişan eyledin güçsüz bedeni
Doldurdun ecrimle sen bu mideni
Hesaba katmadın, koyup gideni
Sabırla yarayı sarmadın gönül.

Sanırsın bu aşklar, dört başı mâmur
Eyledin sevdayı kürk ile samur
Gözümde her daim yağdırdın yağmur
Bırakıp gülmeye koymadın gönül.


ADALETpelit
7-10-2008

Bu şiir toplam 570 kez okundu.
31.10.2009 21:04:26

• Yorumlar
• Yorum Yaz