Ahmet Özhan Uygun

Kenar Mahalle Aşkı

Artık sen ve ben,
Yani ''biz'' değiliz de, iki yabancıyız öylemi?
Yani şimdi sen bana yabancı,
Ben bu aşktan davacı olacağım öylemi?

Kime gideceksin peki?
Yüreğimi teslim ettiğim yüreğinle kimleri seveceksin,
Kimlere kirlettireceksin içinde benim olduğum,
Ve namusuyla büyüttüğüm bir sevgiyi,
İnkar edebilecekmisin onlara beni sevmediğini,
Ve gözlerin her dolduğunda silebilecekmisin gözlerinden yüzümün resmini?

Vay be!
Bu kadarmıydık ulan! bu adar ucuzmuyduk?
Bu kadar kolaydı demek,
Bu aşk uğruna alın teri döküp harcadığımız onlarca yılı,
Onlarca ağızları sütten yeni kesilmiş bisküvi çocuklarına,
Ve ceplerinde gündelik aşklara baba parası harcayan züppelere değişmek?

Kime kızayım ben şimdi?
Seni seven o masum kenar mahalle çocuğu yüreğimemi?
Sevgine harcadığım emeklerimemi?
Yoksa sanamı?
Hevesleri uğruna ruhunu gündelik aşklara değişenemi,
Seni böyle boş vaatlerle ve süslü laflarla cezbedenlerimi?

Seni gözümde gönülümde ne büyütmüşüm be!
Oysa daha tomurcuk bir güldün ben seni sevdiğimde,
Yanakların bile kızarmayı seni seviyorum dediğimde öğrenmişti,
Başın öne eğilmeyi helalimsin deyip alnından öptüğümde öğrenmişti,
Ellerim ellerini tuttuğunda öğrenmişti kasılıp titremeyi,

Böyle tanımadım, ben böyle sevmedim seni,
Hiç bir mazeret hiç bir vaat seni böyle cezbedip kirletmemeliydi,
Böyle ucuza çıkmamalıydı adın!
Ulan!
Ben seni ucuz bir kenar mahalle aşk''ıyla sevmiştim,
Oysa bu aşk,
Senin özendiğin o tek gecelik edepsiz aşk''lardan daha pahalıydı.
Hem daha namuslu, hem daha arlıydı...

Ahmet Özhan Uygun

Bu şiir toplam 729 kez okundu.
1.10.2010

• Yorumlar
• Yorum Yaz
• Şairin Hayatı