(leylaleyla)

bir çift ömür

ömrümden eksilttiğim bir nefes zulası oldun.
gün geçer giderdi
bense zamansız yaşardım günleri
güvercinleri tarifsiz göklerden indirirdim.
bilmem kaç yanım senle dolardı.
akşam olurdu
eriyen asfalt iki adımlık yakındı bana
sefilleri oynayan serçelere rastlardım,
köşe bucak kaçar oldular.
kulağıma çalınan melodiler ruhsuz olmuştu
en ağır konukları ağırlar gibi ağır geçiyordu zaman
bir ben sıyrılmıştım yalnızlık adına
gece karanlıktı; caddeler sokak araları
loşluk çökmüştü anlayacağın
çoğul bir sessizliği andırıyordu kalbim
ayak seslerimi duyamaz oldum o yüzden.
dilimde bir şarkı; gece yarısını bir hayli geçmiş zaman
ağaçlar el çırpardı rüzgarlarla bir olup
yapraklar savruldukları ana tekrar geri dönerlerdi
rüzgarın tenimi süpürdüğü anlık tebessümlerle yaşardım.
güzeldi; çünkü saçlarımı savuruyordu yüzüme
yaşadığımı hissediyordum her çarpışında yüreğime.
beni rüzgarlara mı teslim ettin şimdilerde?
ikame edilen bir sevgi ne kadar yaşar bilinmez.
yokluğuna biçilen sürenin değeri de,

ne zaman ki atomlarımı bulurum ha gökte ha yerde
güneşi isterim yanıma sadece
toprak altı yaşayan iki kök bir de
öyle masum ve temiz bir yağmur en ılığından
kalbini mesken tutmuştur kalbim artık
sonsuza kalmaz taşınır bir gün içinde
garantisi gözlerim kefili aldığım nefestir
buruktur ikisi de

Bu şiir toplam 611 kez okundu.
28.06.2007 22:41:12

• Yorumlar
• Yorum Yaz