Serap DEMİRTÜRK (serap hoca)

Geceme Doğan Güneşe El Uzattım

Şiirin Hikayesi

-1-

Özlem denizi ne kadar dolu,
Ne çok özlemi var insanın…
“An”ı yaşamak çok mu zor?
Okyanus ötesini görmekten kolay değil mi,
Ellerin ayasındakini hissetmek?
Ne garip, elini tutuyor elim ama yoksun…
Ne olurdu ki gelsen.

-2-

Sahipsiz bir kimsesizlik inliyor,
Yüreğimin en kuytu yerinde.
Senin görünen yalnızlığını,
Kucaklıyor görünmeyen yalnızlığım.
Bundan belki de hep bu düzenbazlıklar…
Alt edilmek istenmiyor yürek
Elden bir şey gelmezken…

-3-

Görüyor yerle gök, hava ve ateş hâlimi,
Ne durumdayım…
Kimse acımasın bana,
Kimse kınamasın beni.
Herkes huzurla uyurken
Ağladım ben gecelerce…
Şimdi deyin bana neden,
Melekler neden döner sırtını bana?


-4-

Sana gel demiyorum.
Hayatına takılı kaldı gözlerim.
Çağırır seni sessizce
Hapsetmek ister yüreğime
Seni ve ellerini…
N’olur gel ve al ayrılığını.

-5-
Zincirliyken düşler
Kim çözebilir ki ellerimizi?

12.11.2009
SERAP HOCA
--------------------
-------------------





--------------------------------------------------------------------------------





Gecenin sessizliği
Ürkütüyor yalnızlığımı
Ve en çok bu saatlerde
Artıyor sızıları gönlümün…
Bir bardak su alıp
Seni arıyorum ilâç diye,
Yoksun…
Sana ulaşmak,
Sesimi duyurmak,
Özlemimi anlatmak imkânsızken bu kadar…
Söyle,
Neden bendesin hep?

Sıcaklığı bile yok
Ne ellerimde ellerinin
Ne gözlerimde gözlerinin…
Ve sen,
Bilinmez bir şehrin
Bilinen sokaklarında
Geçmişten hesap soruyorsun.
Titreyen, bazen sesin
Bazen bedenin oluyor…
Bağrına saplanan bıçağın
Unutamadan sızısını
Bakıyorsun denizin görünmezliğine,
Bekliyorsun
Ağaran günle gelecek seher gülünü…
Bense
Kim olduğumun sorgusuyla
Kalkıyorum kumsaldan
Elimi uzatıp sana.

22.12.2009 03.00

SERAP HOCA

Bu şiir toplam 612 kez okundu.
26.12.2009 09:11:51

• Yorumlar
• Yorum Yaz