Zafer Adak

Bu Şehirde Bu Gece (Erzincan)

bu şehirde
yine böyle bir gündü
yine böyle yari güneşli
yari serin.
sen vardin yanimda
omuzlarimdaydi saçlarin
mutluluktu gelecekten bekledigimiz
gülümsüyordu gece gözlerin
yani sevdigim
hep güzellikten yanaydi şarkilarimiz.
taa ki
o deprem gecesine kadar

o gece sen,
o gece ben,
o gece sen ve ben;
sanki ayriligimizi perçinlercesine
boynumdaydi çiplak kollarin
hasret çekmeyelim diye gelecekte
dudaklarimdaydi
ateşli gülücüklerin

o gece sen,
o gece ben,
o gece sen ve ben;
karanligin içinde
yorgun düşmüş birer aydinliktik
yildizlar altinda
beraberligimizin
son yudumlarini içiyorduk.

ve bir şafak vaktiyle başlamişti
bu dizeleri yazdiracak
ayriligin

bu şehirde
yine böyle bir gündü
yine böyle yari güneşli
yari serin
sen yoksun yanimda
o deniz dalgasi saçlarin yok
ben
ben o parktayim şimdi
tavernasi olmayan parkta
fiskiyesinden bir zamanlar
nagmeler dökülen yerde
cadde ayni cadde
park ayni park
erzincan ayni erzincan
ama yaşam, yaşam tepetaklak
dün sevişen dudaklar
şimdi çatlak çatlak...

tirnaklarini sökmüşler bu şehrin
güneşini zincirlemişler

bu şehirde

bu gece

dudaklarim çatlak...


NOT: 13 mart 1992 /Erzincan depremi ve sonrasında yazılmıştır

Bu şiir toplam 690 kez okundu.
21.07.2006

• Yorumlar
• Yorum Yaz
• Şairin Hayatı