habil özcan (mecnunfirarda)

KAR

KAR YAĞIYORDU VE BEN ÜŞÜYORDUM
GÜNEŞ DOĞSUN DİYE BEKLEMİYORDUM PENCERELERDE

İÇİMİ SIZLATTIĞINDA SOĞUK İSYAN ETMİYORDUM
EVİM OLDUĞUNA ŞÜKREDİYORDUM O BUZ GİBİ GECELERDE

BÜTÜN BEYAZLIĞIYLA YAĞIYORDU KAR OTURUP İZLİYORDUM
KARDELEN ARIYORDU GÖZLERİM BU GÜZELLİĞİN İÇİNDE

KAR YAĞIYOR VE BEN HATIRLIYORDUM
KAYBOLAN ÇOCUKLUĞUM VARDI ELLERİMDE

BOŞA GEÇEN YILLARIMI ARIYORDUM
YAŞAMADIĞIM MUTLULUĞU GÖRÜYORDUM GÖZLERİMDE

SAÇLARIMA HER DÜŞTÜĞÜNDE KAR BİLİYORDUM
MASUMLUĞUNMUŞ BEYAZLIĞIN ANLADIM ERİDİĞİNDE

EVİMİZİN BAHÇESİNE YAĞDIĞINDA SEVİNİYORDUM
BAKIYORDUM VE BAKIYORUM PENCEREMDEN SENİ HER ÖZLEDİĞİMDE

Bu şiir toplam 614 kez okundu.
2.01.2010 13:20:10

• Yorumlar
• Yorum Yaz