nursel eser ramses (davinci)

YALNIZ BIR BASIMA

Gecenin gec bir saatinde,
Isiklarin sondugu zaman,
Sevgililerin evlerine cekildiginde,
Hani!.. Bir zamanlar bizim gibi.

Ve ben yine burdayim, Yalniz!..
Yalniz bir basima, kimseler yoktu,
Benden baska,
Bir kendim, bir basima.

Kendimi dinledim, bir tarafim dedi!..
Tut kendini, birakma!..
Kendime soyleyip durdum,
Zaten anlamsizdi...

Daha ne kadar dayanabilirim ki?
Kalbimin yok olusunu mu?
Hic kiseler duymadan,
Gormeden, bilmeden!..

Fark etmez!..
Bin kere de soylesem, Su gonlume,
Biliyorum, yitiriyorum.

Yalniz tek basima,
Yurudum sokaklarda,
O gecenin karanliginda,
Bir benle, benden baska!..

Beni dinleyen yoktu, biliyorum!..
Kendimi bilmeden yurudum,
Yuruyebildigim yere kadar,
Kaderime isyan ede, ede!..

Kendi kendimi dinledim,
Kendini tut dedim, Tut ki birakma!..
Yoksa yok olusunun resmidir!..
Diyen sesin pesine yurudum.

Biliyorum!.. Belki bu beni yaniltan,
Yada dogruya surukleyen ses,
Cekti goturdu kendine dogru!..
Askin derinliklerine,
En karanlik sokaklarina!..

Bu şiir toplam 454 kez okundu.
16.01.2010 15:40:27

• Yorumlar
• Yorum Yaz