nazım midilli (nazımmidilli)

ANNEMİ ÖZLEDİM

senin için bu dünyaya karşı çıktım
ama neye yaradıki sen yoksun anne
yapa yalnız kaldım tek başıma
mevsim kış üşüyorum yokluğunda anne

elimde değil ağlıyorum hıçkırarak
özledim seni gel ne olur anne
sensiz hiç birşeyin anlamı yok
dön ne olur özledim anne



dışarda bir bahar günü şu anda
benim yüreğimde kışlar bitmiyor
donuyor bedenim üşüyor ellerim
bir yorgan gibi gel sar beni anne

doğarken yazılmış anlıma, bu kara gurbet
sanki bana bir cezaydı çektiğim hasret
ne ana,ne baba,ne bir akraba
yok kimse yanımda tükendim anne

gül kokusunda bulamadım tadını
hergün heceliyorum ismini anne
bazen rüyalarımda geliyorsun yanıma
hasret gözyaşlarımı siliyorsun sen anne

üşüyorum halaa üşüyorum
kanımı donduran senin hasretin
şimdi yanımda olsan ahh sarılsam boynuna
bilirim yüreğimden buzlar çözülür anne

yokluğun ne büyük acıymış
hasretin bedenimde vurgundur anne
gurbetin dikeni saplı kalbimde
yüreğim yanıyor acıyor anne

şimdi önümde duruyor üç fotoğrafın
gözyaşım resmine damlıyor anne
senin yokluğundan gayri hiçbir ayrılık
beni bu kadar ağlatamadı anne

ondört yaşımda ayrıldım senden
daha çocuktum bir kuzuydum anne
gurbet denilen kurdun eline düştüm
gözyaşlarım kan olup akıyor anne

artık elimden hiç bir şey gelmiyor
el açıp yalvarıyorum yüce rabbime
Rabbim;
bitir artık bu hasreti
bitir artık bu ayrılığı
bitir artık bu gurbeti
annemi özledim
annemi özledim

Nazım Midilli-2007

Bu şiir toplam 392 kez okundu.
4.04.2010 01:13:43

• Yorumlar
• Yorum Yaz