Aydın Kahraman (aydınk)

GİTTİN YA,

Gitme... diyemedim
dönüp arkana uzaklaşma buralardan
bırakma beni hasretinle başbaşa
terketme sensizliğinin hoyrat esaretine
ve özlemlerin kızıl alev yangınlarına

ben.. kimseyi sevmedim seni sevdiğim kadar
dahası, sevmeyi beceremediğimi öğrendim
seni sevinceye kadar
katmadım rüyalarıma başkasını
kimseyi sayıklamadım uykularımda
ve hiç sarılmadım, yastığıma sen diye

sen... güneşimdin dünyamı aydınlatan
yıldızımdın, gökyüzünde en parlak
hayranlıkla izlediğim, uzanıp da
bir türlü dokunamadığım
ve bir gün, ansızın
yakınımda bulduğum

bir akşamdı gidişin, bakmadan hiç geriye
beni yalnızlığıma, beni sensizliğime
beni özlemlerine, beni sonsuz hasretlere
mahkum ettin sevdiğim
aramadın bir daha
ne bir haber, ne bir selam gönderdin

alışamadım, kader deyip yokluğuna
kapattım pencerelerimi sımsıkı
çektim kalın, siyah perdelerimi
söndürdüm tüm ışıklarımı
döndüm içimdeki karanlığın
sonu gelmez dehlizlerine, yeniden

ya sen nasılsın oralarda
öldürdün mü yüreğindeki beni
mutlu musun gerçekten ?

20.07.2004

Bu şiir toplam 373 kez okundu.
21.05.2010 16:18:05

• Yorumlar
• Yorum Yaz