ibrahim oğuz (ibrahimoguz)

HEP ÇOCUK KALMALI İNSAN,ALABİLDİĞİNE ÇOCUK

Hep çocuk kalmalı insan,alabildiğine çocuk,
Ve her söylediği doğru olmalı,sorgulamaksızın…
Seviyorum sözünün hakkını vermeli,yürekten.
Doğruluğun esiri olmalı,
Hep çocuk kalmalı insan,alabildiğine çocuk…

Dilden dökülen sözcükler şüphe bırakmamalı yürekte,
Kavgalar sadece oyunlar üzerine olmalı
Ve her biten oyunla sonlanmalı…
İhanet anlamı bilinmeyen ve merak edilmeyen şey olmalı
Hep çocuk kalmalı insan,alabildiğine çocuk…

Gülüşler hep içten olmalı
Ve her seferinde karşıdaki kişinin içini ısıtmalı,
Gözyaşları,sadece düştüğünde akmalı,
Kötülükler masal kitaplarıyla sınırlı olmalı,
Hep çocuk kalmalı insan,alabildiğine çocuk…

Arka ve ön sadece saklambaçta kalmalı
Ve insanın yüzüne söylediğiyle arkasından
Söylediğinin farkı olmamalı.
Yalan sadece çoban hikayesinde son bulmalı,
Hep çocuk kalmalı insan,alabildiğine çocuk…

Benim için özelsin sözü bu kadar basit durmamalı,
Dostluklar arasında başkaları sokulmamalı,
İntikam,kin duygularının anlamı olmamalı,
Kalbin kirlenmesi sadece ders kitaplarında olmalı,
Hep çocuk kalmalı insan,alabildiğine çocuk…

Ve büyümenin önüne geçilmeli,çünkü insan büyüdükçe
Yüreği küçülüyor,sevgiyi taşıyamıyor.
İnsan büyüdükçe üzüyor ve üzülüyor,
Benim için özelsin cümlesini sıradanlaştırıyor,
Hep çocuk kalmalı insan,alabildiğine çocuk…

İnsan büyüdükçe hesapları küçülüyor,
Yanlış duyguların esiri oluyor,
Gülmek sadece kas hareketine dönüşüyor,
Korkaklaşıyor insan ve yüzüne söyleyemediklerinin
Dedikodusunu yapıyor,
Çocukken sahip olduğu saf kalp yok oluyor,
Bu yüzden hep çocuk kalmalı insan,alabildiğine çocuk…
29 MAYIS 2010 CUMARTESİ
İbrahim OĞUZ

Bu şiir toplam 1.010 kez okundu.
29.05.2010 15:47:33

• Yorumlar
• Yorum Yaz