Tahsin Özmen

GÜNEŞİ ÇAĞIRIRMIŞ YÜREĞİ ÜŞÜMÜŞ HER ÇOCUK

/…sokak lambaları dururken…
boyun bükmek sarı çiğdeme yakışmazmış…/
.
biraz ayrılık kokarmış her istasyon
verilip de tutulamamış söze… ihanet sorulmazmış
ve
ne kadar sevgiden yoksunsa yürek…o kadar ayazmış
.
bazen dünyayla savaşırmış insan… kendisiyle barışmak için
bazen yapraklarını dökermiş ağaç…üşümüş gölgesini ısıtmak için
..
kimine zehir kimine şarap
kimine viski kimine kezzap içirirmiş hayat
…
ağa düşmüş bir balık telaşıyla tutunurmuş insan yaşama
uçmayı öğrenirmiş kanatları kırıla kırıla
ve mutluluk bulurmuş gül bakışlı bir yarin gülüşündeki pırıltıda
.
eğer bir gönüldaşı olursa…
yatağının boş kalan yanı sıcaklık hasreti çekmezmiş
….
//…yürekteymiş en onarılmaz yara
sevip sevilmezse…hiç geçmezmiş…//

sanırdım ki…
-yük saymaz mazlumun külfetini insan olan
ve
yaraya sürülürse...dert içindir her derman-
.
ama sonunda anladım...!

darağacının acılı dallarına bahar uğramazmış
başkalarının düşünü görürmüşüm
kül sanmışım kendimi...ateş olup yanmadan
..
her yıldızı alev bilirdim mumların tepesinde yanan
sağa sola sallanan bir köpek kuyruğunun…
mutlululuğu kadar bile değilmiş mutluluğum
meğer gökyüzüymüş renk hırsızı denizleri mavi kılan
…
cücelirmiş büyüdükçe hayat
kamburuna küs bir beden
ve
sıkılmaktan korkulan bir elle
yarını kim yakalayabilmiş ki...ben yakalasam
-
velhasıl…
bölüşememişiz sevgiyi güvercin payı
başım dönüyor tut dünyayı …düşecek tutmazsan
….
///…ışık vuracağı yüzü…
ağaç dalına konacak kuşu seçmezmiş
ve
- güneşi çağırırmış yüreği üşümüş her çocuk – hiç vazgeçmezmiş…///


1996
tahsin özmen,bez bebekler de üşür,çatım&baskı yay,ank,2006

Bu şiir toplam 784 kez okundu.
19.08.2011 02:01:47

• Yorumlar
• Yorum Yaz
• Şairin Hayatı