YALÇIN GÜLER (aydınlıkukala)

Şeker helva

Kırmızı burunlu çocuklar geçer sokaklarımdan .
Ellerinde şekerli helvalar.
Sen de gördün ya anne!
Kimseler inanmasa da..

Yalnızlık kadar büyüktür çocukların anne durağı.
Kağıttan kulelerinde yaşadı anne hüznüyle
Göğsünün ağrıyan yanı boş kalanlar
Çocuğum! yüreğimde Yahya sabrı.

Her sabır kendi durağını bilir.
Annelerin durağıdır sabır.
Ölürken beride masumiyetim .
İçinden hüzün geçer her bir durağın.

Bir kuştur, ölüm gelince şehre.
Hıçkırığa boğulan bir anne sesi.
Elleri kapalı meleklere,
Yağmur altında ıslanan her bir akasya
Anne mezarlığında bir gölgedir.
Gölgedir anne sabrı, çocuk ölülerine.

Yaşanmamış bir zamandan
Geriye kalan nefesleri biriktirir
İçimde sesin.

Hangi sokağını dolansam
Ayrılığın elleri gezinir sırtımda
Bırakılmaktan yapılma bu şehrin.
Ve hangi anneyi biriktirsem düşümde,
İki elimde anne kucağıdır sesim.

Kanayan dizimi sarıyordum,
Mendil almıştım çekmeceden.
Eski bir kokuydu sanırım.
Yüreğimde biriktirdiğim.

Kaç gece uyuyamadın,
Kanayan dizlerimin acısıyla.
Kim demiş ölüler hep uyur diye.
Sen değilsen öyle ya
Kim okşar saçlarımı ben her uyuduğumda.
Ve nasıl olurda mendilindeki kokun
Buram buram saçlarımda.
Anne!!!
Bu gece de gelsen ya.
Şeker helva yap bana.

Bu şiir toplam 583 kez okundu.
12.07.2007 01:24:44

• Yorumlar
• Yorum Yaz