sebahattin tetik (sebahattin)

çağıran benim

Kader denilen o silinmez alın yazısını
Bilin ki gözyaşlarım yazdıran benim
Derler dünyada ölüme ilaç bulunmaz
Ölümü her an yanıma çağıran benim

Derler arama samanlıkta iğne bulunmaz
Bilmezler ki o iğneye takılan iplik benim
Derler yaş ağaç hiçbir zaman kesilmez
Bilmezler kesen o baltanın sapı benim

Düşünün kim içer bilerek o acı zehri
Bilin o zahirin yapıldığı meyve benim
Varmı sor benim ayranım eşki diyen
Düşün ayranın yapıldığı yoğurt benim

Bilin kurak geçen her baharın ve yazın
Diktiğin de bar o vermeyen her ağacın
Yetiştiği bahçenin toprağı suyu benim
Çöle su vermek için açılan kuyu benim

Kışın seni ısıtan yazın yandığında yakan
Unutma ateşi yakan çakmağın taşı benim
Çaresizin gözünden akan gözyaşı benim
Bil karaya vuran geminin kaptanı benim

Sebahattin güz yaşını akıttı dereye çaya
Bilmem nasıl gitti ulaştı uzak denizlere
Bilirlisin ki o denizin içinin tuzu benim
Kaderin bana vurduğu sillenin sesi benim
02.11.2009

Bu şiir toplam 762 kez okundu.
18.12.2010 19:50:17

• Yorumlar
• Yorum Yaz