ismail cica (sahil)

SİREN SESİ!

SİREN SESİ!
Ne yapsam yalnzlığa alışamadım
Hele sen gittikten sonra
o senin gece bakışın vardı ya
kıpır kıpır içimde avunurum sandım
yoksa çekip gidecektım artık
oraya buraya nereye olursa
peşine takılırdım belki kara trenin
sana mı getirir sona mı kadere bağlı
yalnızlık yaman kelime yaratana mahsus
neden böle biçare kaldım içinden çıkamadım
her tren sirenini sen sanır raylara bakarım
yastık olur belki diye raylara düşer başım
ne yapıyor bu adam diye koşar bazıları
bazılarının içinde sen varsın sanırdım
zira gelenler kadınlı kızlı adamlı kalabalık
kimi bana kızgın kimi gırgıra alırdı
hatırlamam da eksildi benim
bilmem tren kaç kere üstümden geçti saymadım
yalnızlığım çok şükür rüyanın kendisiydi
ertesi sabah sen otobüsle çikageldin o an dünyalar benimdi.
07.01.2011SEFERİHİSAR/İZMİR.İSMAİL CİCA

Bu şiir toplam 868 kez okundu.
7.01.2011 16:04:42

• Yorumlar
• Yorum Yaz