Samet Karahasanoğlu (samet karahasanoğlu)

SEN BENİM KAVUŞMADAN AYRILDIĞIMSIN

Aşk ile sevgiyi birbirine karıştırmamdı en büyük hatam galiba,
Aşkı oluşturan ‘‘şey’’ sevgi değil miydi yoksa?
Ben içimi döktüm bembeyaz sayfaya,

Şu anda ise daha kavuşamadan ayrılmak var,
Senin ışığında ayrılmanın hüznü var,
Belki de bir daha konuşamayacağız diye korku var,
Ve hayatta zor anlar var, biliyorum,
Biliyorum yaşadım,
Biliyorum anladım,
Biliyorum çünkü kavradım,

Bir bebek, hani o pamuk elli küçük melek diyelim,
Sana baktığında hep gülümsersin, çok yanlış çok…
Hayatta hep gülmek gerektiğini öğretirsin ona,
Ve zorla karşılaştığı zaman, işte o zaman,
Yine gülümsemeye çalışır ama gülümseyemez,
O ana kadar gülümseyebildiğin hayata,
Gülümseyemez olur bir anda,
Yani ben bunları yaşadım,
Aşkın resmini çizmeye çalıştım kırık boyalarımla,

Ya sen, ya sen gülerken ağlamak ne demektir bilir misin?
Ya sen, ya sen cevap alamadan ayrılmak ne demektir bilir misin?
İşte ben bunu yaşadım, bu hayatta ben bunları yaşadım…

Ve son olarak sana sesleniyorum, !!!

Hayatım boyunca çıkmadım, çıkamadım aslında hiçbir kızla,
Hiçte kızmıyorum, kızamıyorum da onlara,
Güldü onlar kıyıp ta bana bağlamak, bahçesinden koparmak istemedim aslında,
Ama suç bendeydi,
Bir gül gibi olup ta açılamadım onlara…

Samet KARAHASANOĞLU


20 EYLÜL 2010 MAÇKA

Bu şiir toplam 445 kez okundu.
13.01.2011 19:05:41

• Yorumlar
• Yorum Yaz