Samet Karahasanoğlu (samet karahasanoğlu)

UTANMAYACAĞIM DAHA

Duyarsın insanların ağzından seven utanır diye,
Nasıl dile getirsem bilmiyorum,
Kalemden bile utanıyor muyum ne?

Yazacağım bu sefer,hiçte utanmadan,
Kağıttan da utanacak değilim herhalde,

Yazıyorum düşüncelerimi yarısı yırtık kağıda,
Yazıyorum yazmasına da,
Sessiz düşünüyorum,çok sessiz,
Başkaları düşüncelerimi dile getirdiğimi,
Kağıtların,kalemlerin en yakın arkadaşlarımın olduğunu öğrenmesin diye,

Evet doğru,utanmıştım senden,
Hani camiye yırtık çoraplarla giren var ya, fakirlikten,
Bakar ya etrafına bakan var mı diye,
İşte bende senden utanmıştım öyle,

Kaçmak isterdim senin olduğun yerden,
Gizlice bakardım sana, sokaktaki kırık dökük evlerin,
Camsız pencerelerinden,

Gözümden kaybolduğunda korkardım oysa,
Senle bizim aşkımız eğer birbirimizden utanmaksa,
Sen kibrit kutusu olacaksın, ben ise kibrit,
Yanayım sensiz tutulduğum aşka,

Zaten öyle değil miydi tanışmamız,
Önce bir kıvılcım, sonra bir ateş,
Sonrasında ise utanç girdi araya,
Bir kül olup savrulduk sağa,sola

Artık yapmayacağım bu hatayı,
Bakmayacağım insanların ağzına,
Kanmayacağım seven utanır sözlerine,
Sevdiğim kişiden utanmayacağım daha,
Yoksa ne o sığıyor bana,
Ne de ben sığıyorum bu yarım almış kalmış dünyama…

Samet KARAHASANOĞLU
20 ARALIK 2010

Bu şiir toplam 519 kez okundu.
13.01.2011 19:06:46

• Yorumlar
• Yorum Yaz