Nizam Er (nizamer)

ÖLÜ FAHİŞEM

ÖLÜ FAHİŞEM
ölü fahişem çaldı dün gece kapımı
çürümüş ve kokuyordu
elinde birkaç bira vardı
korkmadım desem yalan olur heralde
o anda gözünden bir kurtçuk fırladı
kıvrana kıvrana içeri girmeye çalıştı
ama üstüne bastım
içinde ne varsa kapıma aktı
ölü fahişem
çığlık attı
zavallı kurtçuğunu çiğnemiştim çünkü
beni itip içeri girdi
yürüdükçe toprağı dökülüyordu üstünden
hergele dedi bana
herzaman ki gibi
koltuğa oturdu
güzel bacakları artık eskisi gibi değildi
elindeki şişeden bir bardak şarap boşalttı
yerinden kalktı ve yanıma geldi
ölü bacaklarını üstüme attı
rezil kokuyorlardı
ona engel olamadım çünkü şoktaydım
bana kızmıştı
haklıydı hiç ziyaret edememiştim
ölü ziyaretlerinden hiç anlamazdım
aslında hiç bir ziyaretten anlamazdım
ağzını ağzıma dayadı
o anda dili ağzımın içine düştü
yerimden sıçradım
ve tüm gücümle kustum
eski kadınımın benden tiksindiğini hissettim
benden tiksinmeleri için ölü olmaları şart değildi ya kadınların?
bu zorumada gitmiyordu..
beni sevmesi yeterdi
hoşuma giden buydu
ölmeden önce beni severdi ben ona bayılmasamda
sıkı içerdi
benimde hoşuma giden buydu
ama şimdi ölüydü
ve nasıl içtiği umrumda değildi artık
tek istediğim bu kabustan uyanmaktı
uyanamadım
ölü fahişemle bütün şişeleri şişeleri dizdik
kör kütük sarhoş olunca yatağa girdik
yarı dökülmüş saçlarını okşaya okşaya sevdim onu
artık kokmuyordu
biraz seviştik ve daha önce uyumadığım güzel bir uyku çektim
sabah olmuştu
belkide akşam üstü
belkide binlerce yıl geçmişti aradan ama uyandım
ölü fahişem yoktu
cama fırladım ve dışarı baktım. Adını haykırdım…
aynı anda
bir velet arabaya tekme attı
alarmı çalmaya başladı
velet olanca hızıyla kaçtı
araba sahibi hızla pencereye çıktı ve küfür etti…
tanrım ne kadarda benzer yaşamlar...
nizam Er

Bu şiir toplam 619 kez okundu.
12.02.2011 15:21:39

• Yorumlar
• Yorum Yaz