VOLKAN AZGI (mecnuni)

AĞLIYORUM

Zaman bir ağaç, dalında hayallerimi kuruttu

Hayat boşluğu tenhalarında çoktan beni unuttu

Annem bile küçükken salladı hep uyuttu

Şimdi riyakār yılların ardından ağlıyorum



Ömür bir çiçek, yaprağında umutlarım yitti

O tükenmiş gençliğin aksakallısıyım şimdi

Dünya bir kumar, masasında dostlarım uçup gitti

Şimdi yıpranan duyguların ardından ağlıyorum



Gönül bir divane sanki kaybolan aşkların peşinde

Ruhum kanatlanıp gidiyor uçan kuşların izinde

Gözlerim seni arıyor yokluğun yangın içimde

Şimdi kaybettiğim mutluluğun ardından ağlıyorum



Aşkın, bir balık solungacında son nefeste saklı

Bu âşık mecnun kulun hala sendedir aklı

Oysa senin düşüncelerin benden oldukça farklı

Şimdi gereksiz üzüntülerin ardından ağlıyorum



Mazi bir eski şarkı, keman tellerinde ezilmiş

Hasretin hep önüme sıra dağlar gibi dizilmiş

Yıkılan gençliğimin çoktan idam hükmü verilmiş

Şimdi yaşadığım zindanların ardından ağlıyorum



Gözlerim, bir asker gibi şafaklara doğru yürüdü

Akan her bir damlada nefretim çığ gibi büyüdü

Bir zaman kalbime attığın kör düğümler de çözüldü

Şimdi ihtiyar gençliğimin ardından ağlıyorum



Umut, bir okyanusun derinliklerinde boğuldu

Gönlüm seni aramaktan artık çok yoruldu

Gözyaşlarımın içinde ne acılar son buldu

Şimdi yıkılan hayallerin ardından ağlıyorum

Bu şiir toplam 868 kez okundu.
17.02.2011 16:41:18

• Yorumlar
• Yorum Yaz