gürkan karanfil (sair_1980)

HÜLYA

Utanan karanlığın kalbinde yürürken seni gördüm
Bastığım kaldırımın çıkardığı tozları içime çektim

Denizin gözyaşını hissettim, yalnızlığımın koynunda
Gözlerimdeki en güzel gülüş oldun, sana bakarken
Yazın, bahara döndüğü bir anda senin ela gözlerini gördüm
Ola ki beyaza çalan güzelliğinde ezgilen bir şarkıydı umutlarım

Bir dayandı yüreğim sana bakan gözlerimde
Damarlarımda döşenen mayınlar patlamaya başladı
Kör dakikalarımın sonsuzluğunda
İpek misali saçların sanki elimde
Her rüyaya daldığım aydınlığımda

Nefesim çarşafımın kırışıklığında saklı
Her üflediğimde dalgalanan umutlarım oldun
Bir yelken oldun, senin yanına iten gemimin
Neden diye her sorduğumda benim ilhamım oldun
Yarına bakan gülümsememde hülya

Bu şiir toplam 572 kez okundu.
31.07.2007 13:05:06

• Yorumlar
• Yorum Yaz