AHMET BALABAN

YARIM KALAN ŞİİR

Hayallerime sınır çizdiğinden beridir,
Barışamadı yüzüm bir türlü tebessümle,
Ümidimi içimde ezdiğinden beridir,
Düşman oldu dilime sevinç kokan her cümle.

Adın titrer içimde her sefer, özlerim de
Neden bilmem yine de kalbim heyecanlanır,
Kırık bir kuş kanadı canlanır gözlerimde,
Gözlerimde ağlayan bir güvercin canlanır.

Ne feryad eder gökler ne de sallanır dağlar,
Ne de kopasıca bir kıyamet kopar o an,
Yalnızca bir mutsuz bir bahtsız bir garip ağlar,
o an, harab ettiğin bir cesettir ağlayan.

İsyan eder kalbim o lahza gözyaşlarıma,
Yemin etsem de kendi kendime neye yarar,
Gözyaşlarım hep baskın gelir çatık kaşlarıma
Ve suskunluk beni bir ıstırap gibi sarar.

Feryad etmek isterim bir ah bile diyemem,
Yanarım, yıkılırım utanır inleyemem,
Taşar da gözyaşlarım eyvah bile diyemem,
Koca bir yangın daha tutuşur, önleyemem.

Elini ararım o yangının içinde ben,
Elin bir yağmur gibi yağsa şu yüreğime,
Elindir ellerimin boş kalmasına neden,
Elin bir güneş gibi doğsa şu yüreğime.

Kül olmuş şu halimi görüp üzülmez misin,
Yanmaz mısın yıkılan bir çınarın haline,
Benim yüzümden deyip bir gün ezilmez misin,
Utanmaz mısın, ölüp gitsem yarın haline?

Olan olduktan sonra neye yarar ağlamak,
Ben böyle için için tutuştukça yandıkça,
Hatıra kalır sana da âhımdan bir duvak,
Ağlarsın Ferhatları Mecnunları andıkça.



Ahmet Balaban

Bu şiir toplam 585 kez okundu.
3.02.2014 12:07:16

• Yorumlar
• Yorum Yaz
• Şairin Hayatı