yeliz kılınç (HAYAT499)

BİR HAZİN AYRILIK

Ayrılık ekinleri düşmüş mavimize
Hiç dönmemiş gidenler bu mevsim de
Feryat ıslık çalar, suskun bir hasret iklimi
Elim yüzüm hep bir yanım yangın yeri
Neden gecelerimin dalları kırık
...Çaldı takvimimizi bu pus ayrılık


Sürgün yemiş gözlerimiz
Denizi olmayan bir yurdun cefasında saklıyım
Umut sağdım hep beni terk eden kentlere
Saçlarım sonbahar
Şiir geceyi çağırıyor durmadan
Şiir yılgın
Benim kederlerim hep güz gelir ömrüme
Buğusunda bir kanat gitmiş yüreğimden
Git bir şey söyleme

Hayat bir yol ayrımı gidişinin ayazında
Mavzersiz gölgelerde ölüm saklanır
Git bulmasın, vurmasın kuşlar seni
Adını gömerken ellerim firari
Caddeler ağlıyor sokaklar biçare

Kaç günü yaşadık bahtiyar
Kaç bahar güler bize
Gidersen bir karanfil ölür
gidersen
Düşlerim kanar bitimsiz bir suretin
Sessiz griliğinde ……..
Ölüm bizi çağırır ne çıkar


Yürüyelim ayak izlerinin değdiği sehere
Bizim olmayan zafere
Yüreklerimiz esmerleşmiş
Şu çıldırtan sessizliği alın başımdan
Öksüz bir şafak vakti git benden

Mağrur bir gün batımı anı
Adını saydım İstanbul a
Sevdim senin için isimsiz çocuklarımı
Vurulduk yarim böyle her akşam
Bilirsin biz unuttuk ağlamayı

Bu şiir toplam 533 kez okundu.
16.11.2011 17:57:42

• Yorumlar
• Yorum Yaz