azizcan danış (aziz55)
alev
mavi alev sıcağında öfkem
yitirilmiş bir umudu haykırıyor
paslanmış bir tutsaklığı emiyorum
demirden ve yavaşça çürüyor
kurak toprak kamuflajıyla dudaklarımın
esaretim çürüyor bileklerimde
oysa
delice bir özgürlüğü seçme hakkım vardı
zincirsiz
çürümeden
korkmadan yaşamak gibi
seçebileceğim bir özgürlük vardı hep
bir köşede bekleyen zincire inat
esaret yanlış bir seçimmiş sadece
ve kader dediğim bu tükeniş
zincirinle birlikte ağır ağır yok olmak
ve diğer herşey gibi...
çok az vakti kaldı zincirin
çok az vaktim var
artık delilik bile özgürlük olamaz bana
artık tutsaklık zincir yoksa bile
çöker üzerine fikirlerin
özgürlükse hala orda bir yerde
seçim olabilecek kadar gerçek
kader olabilecek kadar gizemli
ve korktuğum kadar güçlü bir özgürlük
korkudan seçemediğim
seçebileceğiniz bir özgürlük
Bu şiir toplam 591 kez okundu.
18.11.2011 11:29:41