sinan mert danış (sinan mert)

an ne

Küçüklüğümü özledim ben anne.
Senin bana büyüme sakın deyişini,
Acılar senden uzak dursun.
Mutluluk yanından ayrılmasın,
Kızım diye boynundan öpüşünü özledim anne.
Beni çok üzüyorlar, senin gibi şefkat göstermiyorlar,
Benim için savaşmıyorlar anne.
Senin beni sevdiğin kadar sevdim anne,
Esirgemedim ve yaşadım, yaşattım sevdamı,
Bozgun olsada ben kaybetmedim sönen ışıkları,
İzin vermedim yollarıma çıkan engellerin beni yenik düşürmesini.

Küçüklüğümü özledim ben anne,
Büyümenin getirdiği çaresizliklerden veyalnızlıklardan sıkıldım,
Yalnızım ve mutsuzum ben anne.
Bana yıllar boyu verdiğin sevgiyi asla geri vermedim ben sana,
Sende benden hiç istemedin,
Ama şu an aldığım diğer sevgilerin bedelini gözyaşlarımla geri ödüyorum.
Dünyada kalmak isteyişimiz neden ?
Niçin bu inat ve bu yaşam kavgası,
Kimin için önemli benim aldığım nefes,
Kimin uğruna savaş veriyorum halen,
Kim kaldı ki bende ?
Yüreğimde kaç çizikten kan damlıyor artık unuttum,
Sen bile gözlerinle artık büyüdüğümü ima ediyorsun.
Ben büyümek istemiyorum, hadi kalk gel yanıma,
Mümkün kılalım seninle herşeyi,

Aşkın oyuncaklarımla sınırlı olduğu,
İçimden geldiği gibi davranabildiğim,
Bunun için de kimseye hesap vermediğim
Düştüğümde dizimin acımasından başka acı hissetmediğim,
Yıllarımı geri istiyorum Anne !

Bu şiir toplam 535 kez okundu.
19.11.2011 09:35:54

• Yorumlar
• Yorum Yaz