yavuz selim karaca (bozoklu)

ANNEME

Güwenemedim Annem


Gurbetin gündüzü bile karanlık
Nasıl yaşanır bilemedim ben
Ne huzur buldu nede aydınlık
Başkentin güneşide yalancı annem



Başımı koyduğum yer hasırdı sanki
İnsanın insanı yediği asırdı sanki
Kaderim ihanet etti yine sağırmıki
Dost dediklerim yılan be annem



Unuttu gözlerim çoktan neşeyi
Buralarda yüreğim hep yandı annem
sırtımdan wurulup binkez ölmeyi
Yalan bir şehirde tanıdım annem



Yıkıla yıkıla nasıl yaşanır
Yağmursuz bu gözler nasıl ıslanır
kahırdan insan nasıl yaşlanır
başkentte gülmeler yalan be annem



Bulutumu kaybettim doğmaz güneşim
Yalancı dostlara nasıl gülerim
can deyip sırtımı kime yaslarım
BAŞKENTTE İNSANLIK YALAN BE ANNEM

29.08.2008

Bu şiir toplam 551 kez okundu.
23.11.2011 19:45:06

• Yorumlar
• Yorum Yaz