ibrahim sarıduman (ibrahim sarıduman)

şeb-i hicran

ağladığım ilk andı belki de o şeb-i hicran
yıldızları saymıştım herşeyi unutmak için
becerememiştim ya gerçi bekliyordum her an
çıkıp gelecektin gün doğmadan sabah olmadan

kaldığım ilk andı yapayalnız o şeb-i hicran
düşündükçe geçecek olan günlerimi sensiz
bir bulsam bulsam diyordum insanlar uyanmadan
ne söylerdim ben uyandığımda yoktu mu derdim
nerelerdeydin gecenin içinde nihan olan

insafında ilk andı akrebin o şeb-i hicran
bulmalıydım işte seni daha da geç olmadan
değildik tabiki aşkın en masumu ikimiz
hep aynı sebeplerden ötürü hatalarımız
gelseydin bu aşığın yufka gönlünde can olan
daha birbirimize tam yetecekken sevgimiz
niye böyle habersiz gidişin böyle sebepsiz

bir ihtimal daha kalmıştı gözlerimde saklı
eksiltmeden umudumu ararken tenhalarda
sabah olacaktı birazdan sen olmayacaktın
sen giderken önce kendini sonra beni yaktın
vicdan azabının tam da ortasında bıraktın

Bu şiir toplam 684 kez okundu.
11.12.2011 16:20:06

• Yorumlar
• Yorum Yaz