aytekin dalkıran (aytekindalkıran)

NERGİZ

Gülhanenin arkasından indim sahile
hava güneşli pırıl pırlaksı vuruyor denize
balıkçı motorları kıyıdan geçiyor aheste
çay içmek için oturdum sarayburnundaki bahçeye

bir taksi park etti hemen beyazdan
çıktı çoluk çocuk kapılardan
dona kaldı gözlerim, çarpıldımaniden
arabadan inen kadını ,nergizi tanıyordum eskiden

tanıyordum derken sevdalıydım ben ona
onun kalbide boş değildi takılırdı bana
fena taktım nergizin kucağındaki çocuklara
ben olmalıydım oçocukların başında

nergiz bizim semtin biraz uzağında oturudu
oku çıkışı tanışmıştık tam beş sene sürdü
parasızlık,eşdost annemin dırdırı ayrılık bizi buldu
evlendi nergiz yanın daki şu adamla

çoksevmiştim bennergiziesmerden ince belli
keman gibi kaşlar hiç değişmemiş tevekkeli
kirpikler okgibi ahu gözler pırıl pırıl parıltılı
o manalı yüzhele bir konuşmasıdersinşiirbestesi

aniden odabeni gördü irkildi ceylan gözleri
gözgöze geldiksüzdük dakikalarca birbirimizi
kalbim çarpmayabaşladı nabzım ritimli ritimli
fidan boylum karşıda nekadarda alımlı

oturdu sandalyeye utancından yanakları al al
eğdi başını benim gibi oda kurmaya başladı hayal
şerit gibi geçti gözlerimden onunla paylaştğımızmasal
kocası laflamayabaşladı okuyor hariçten gazal

elele tutuşurduk nergizle te işte buralarda
mehtaba çıkardık nergizle çay bardakları elimizde
talan vurdu bize ayrıldık beş sene önce
şimdi meri meri bakışıyoruz raslastığımız yerde

çocukları oynuyornergizin önünde diyorlarki anne
annenize lafım yok babanız ben olmalıydım be
gözlerimden yaş süzülüyor ağlamam nafile
çıldırtıyor beni şu önümde duran kutsal aile

ben olmalıydım nergizin yanındaki hayat arkadaşı
ben olmalıydım çocukların baba baba dediği
ben olmaılydım nergizin kulağına fısıldayanı
ben olmalıydım şimdi nergizin elinden tuta

arasıra başını kaldırıp bakıyor benimnerrgizin sevdiği
annem olacak kadın üçbeş kendini bilmez açtı aramızı
şimdi ölçsünler ikimizinde kalp atışlarını
illakiaşıklar bu dünyada kavuşturulmalı

çayımsoğumuş dalmışım nergize doğru
eğik başın altından bana bakıyor gözleri buğulu
içimden söyleyebiliyorumancakağlama seni kıskanır kuğu
ben olayım onemli gözlerinin tek kulu

buson görüşümdü nergizi gözlerimizle konuştuk
pişmandık ikimizde neden biz ayrıdık
mutluluktablosu içinde nedenbuluşamadık
çünkü biz kaderimizi değil dotlarımızı yenemedik

Bu şiir toplam 587 kez okundu.
11.02.2012 09:57:47

• Yorumlar
• Yorum Yaz