Kadir KARAMAN (karaman)

İKİ YALANCI

Yalancının biriyim ben
özür diliyorum,
hep aldattığım için ve hep yanılttığım için, senden.

Gerçi başka bir davranış biçimi beklediysen!?
ki beklediğini biliyorum
hata ettin, beklememeliydin benden.

Her ne kadar yüzüne güldüysem
tatlı, hoşuna gidecek sözler
söylediysem her ne kadar,
benden bu kadar...
güvenmemen gerekirdi
bana o kadar...
hata ettin dedim ya!?
aslında hata etmenin de sebebi benim.
Bilmelisin ki senin kötü olarak tanınmana
ve bilinmene tek nedenim.

Affet diyecek yüzüm yok,
biliyorum affedilir değil yaptıklarım.
Çünkü kendimi kendim affetmezken
bunu senden nasıl isteyebilirim!?
Ama yine de sen bilirsin...
diyebilirim affetmek güzeldir.
Ancak affedenler affedilebilir!

İstemez misin sende affedilmeyi,
yok mu seninde affedilecek bir şeylerin?
Saklasan da vardır
olmaması mümkün değil
yoksa, başını niye öne eğdin?

Ben yalancını biriyim
belki yalanlarım sâyesinde umarsız
böylesine serseriyim.
Ama sende yalancının birisin
niçin olduğunu da iyi bilirsin!?

Ben seni aldattıkça
sen de beni aldatmadın mı?
Hasret sokaklarında
vuslat ufuklarında,
yapayalnız bırakıp
sensizlikle baş başa, ağlatmadın mı?
Ben sana ne yaşattıysam,
daha fazlasını bana yaşatmadın mı?

Ben gönlünü yaktım, kanattıysam
sen de gönlümü yakıp, kanatmadın mı?
Kaybolup zaman zaman düşlerimden
sık sık kaçıp hayallerimden
umutsuzca aratmadın mı?

Ben yalancı, sen yalancı
yok bizi bizden başka bilen yabancı.
Sırdaş ol bana, ben de sana!
Tehlikeli olabilir açıklamak bunu yabana.
Sen beni, ben de seni gâyet iyi tanıyoruz,
gerek var mı bilmiyorum başka yalana?

Kadir KARAMAN

Bu şiir toplam 546 kez okundu.
22.09.2012 08:34:28

• Yorumlar
• Yorum Yaz