Kadri KIRMIZITAŞ (tk30762)

GİTME KAL DİYEMEDİM

Bana sual sorma seni gördüğüm günden
Gönül vurgun yedi öl diyemedim
Bakışların kalbimi söktü yerinden
Aklıma başımdan gitme kal kal diyemedim

Gördüğümde yari feleğim şaştı
Suskunluğumda feryadım semayı aştı
Yüreğime cehennemden har ateş düştü
Yanmaya razı oldum sön sön diyemedim

Ufuklara bakıp görmeyince bağrım delindi.
Bekledim gelmedin umudum devrildi.
Yüreğimin başı bölük bölük bölündü.
Yarama koy elini sar, sar diyemedim.

Karanfil kokuşlum nazlı ceylanım.
Elvan elvan kokan gülü reyhanım.
Sıtkı ile sevmişim yoktur yalanım.
İstersen ellere sor, sor diyemedim.

Hazan vurdu yaprağım düştü toprağa
Senden sonra kara giydim baştan tırnağa
Sensiz biraz daha yaklaşır oldum son durağa
Eğer gidersen yaşıyamam bil diyemedim

Sen gidersen peki ben ne olcağım
Yazdığım şiirleri kime okuyacağım
Söner senden sonra dumanı tüten ocağım
Gel kollarını sar boynuma sev seve diyemedim

Gülüşün başkadır bakışın başka
Anlamadan düşülürmüş böylesi aşka
Şu halimi bir gün anlasaydın keşke
Elini ver elime tut diyemedim

Sen çoban yıldızımsın kayma gözlerimden
Nasıl sökerim seni sevmiş yüreğimden
Seninle nefeslenir oldum her nefesimden
Gidiyorsan yüreğimden adını sil sil diyemedim

Seninle yakalamıştım mutluluğun yakasını
Allah kimseden ayırmasın sarı papatyasını
Sana vermişim sevginin en doğrusu en hasını
Uzat elini koy yüreğime hadi sor, sor diyemedim


09/11/2012
Kadri KIRMIZITAŞ

Bu şiir toplam 437 kez okundu.
9.11.2012 22:13:09

• Yorumlar
• Yorum Yaz