AHMET OKANOĞLU (AHMETOKAN)

SÖĞÜT AĞACI

Son yaslandığım söğüt ağacı babam
Söğütler eğilir mi büker mi dallarını toprağa
Meyvesiz ağaç olsa da dallarındaki yapraklar
Solmaz sonbaharda babam
Babam gün ışığı oldun karanlık günlerimde
Gölgemdin arkamda her işimde
Sevdam sevdan oldu sessizliğinde
Bir söğüt ağacı gibi yaslandım sana
Her zaman yaprakların diri
her zaman yeşil
Seninle olan olur mu sefil
Babam bazen duygu seli
yanaklardan süzülen
Küçük bir hatırlayış eskilerden
Yılların izi kalmış yüzündeki çizgilerden
Onunla beraber gidecek olan sedeften
Kuru söz söylemez,ortalığa konuşmaz
Her elinden iş gelir, boşa kürek sallamaz
Dünyalığa bakmaz dünyalıkta gözü olmaz
Yüzü mevlaya dönük babam
Son yaslandığım söğüt ağacı babam,
Gölgende çok serinledim
Sakın bırakma bizleri
Kurumasın yaprakların dalların emi
Belki bu sözlerim gibi ömür de bitecek
Bizi elbet bir gün ölüm ayıracak
Ancak unutma ki
bir kişinin sevap hanesi açık kalacak
hayırlı evlat olarak sayılırsak babam
hakkını helal edip alnımızdan öpersen babam

Bu şiir toplam 727 kez okundu.
10.11.2012 23:50:53

• Yorumlar
• Yorum Yaz