ozan aydın (Ozan)

AYAZ ÇÖKMÜŞ GECELER GİBİYİM

Yaşamak gibi bir amacım yok ben bu dünyadan tez vazgeçtim.
Görenler gözlerimden anlar ağladığımı sorarsalar ben iyiyim derim.
Bir yandan başka bir telaş diğer yandan senin acın ne zaman kalbim rahat olacak benim.
Anlayışsız insanlar arsında olmakta zor kendini üzme senin bir suçun yok anneciğim.

Allah’ım bana bu acıyı ne diye verdin beni bu dünyaya ne diye getirdin.
Ellerden farkım neydi de kahrolası batası şu kaderimde hayatımı harap ettirdin.
Telli duvaklı gelinim olsun istemiştim boşunaymış ozan senin isteklerin.
Ben kıyamam yine sana mutluluk bulacaksan başkasında eyvallah der geçerim.

Her gün için için ağlasam kendimi perişan edip çoruma sığmasam ne değişecek.
O sevdiğim gelecek mi saracak mı beni kollarına bu halim hep böyle sürecek.
Ne yazsam ne çizsem ne söylesem hepsi boş onun kalbi rahat mutlu yolda görse bile selam vermeyecek.
İntizar etsem de bir şey olmuyor şartlar bu yaşarsam dertler beni gerecek.

Çok değil bir tutam sevgi ver beni mutlu edecek kadar.
Ben iyileşene kadar yanımda kal belki yeniden seversin benim olur mutluluk verir bahar.
Her işimi tedirginlikle yapıyorum kendime güvenim yok beni en çok kimsesizlik yorar.
Kabuk tutmayan yaralarım bir uyuşmaz acıtır canımı yıllarımı benden çalar.

Son bir mektup yazmak istiyorum sana en içten.
En çok ta senden sonrasını yazacağım hayatımın en kötü günlerinden.
Senden başkasını sevmeyeceğime inanmamıştın gel de vazgeç bu düşüncenden.
Önünde engeller mi var bana gelmen için sana bir kötülüğüm olacaksa bahsetmezdim evlilikten.

Önceden öyle neşeliydim ki durduğum yerde durmaz hiç susmazdım.
Anam babam şımarık derdi bana ama yinede düzgün durmazdım.
Acıları yaşadıkça olgunlaştık var mı bir diyeceğin şimdi 5 dakika öncesini unutanım.
Acırım kendime yanımda yok canımdan öte saydığım.

Laf erkeklerinden değilim ben gönlünün peşinden koşanlardanım.
Oluruna bırakan değil leylası için kendini yakanlardanım.
Fotoğraflarında çürür yakında gözyaşlarımla çok ıslandı hayatın yaşama anlamını anlayamadım.
Keşke sevmeseydim babam vücudum sağlam bende sağlıklı kalırdım.

Bu aşk ne yaşattı ne de öldürdü anne.
Onun ağzından duyunca bu lafları bir dert daha eklendi derdime.
Her zaman kinden daha çok ihtiyacım var kızıl saçlım şevkatine.
Kolumda ki façaları görünce nasılda kızmıştın dayanamam gel artık cahillik etme.

Ayaz çökmüş geceler gibiyim çöl çiçekleri gibi yalnızım.
Her sabah uyandığına pişman ben geleceği meçhul bir insanım.
Gücümün yettiği yere kadar dayanır per perişan yaşarım.
Sana gitme demiştim ne acı ki sesimi kimseye duyuramadım.

Ağlarken boğazımda oluşan acı öyle bir acı ki nefesimi soluğumu keser.
Param pulum olsa ne yazar ki gönül mutlu olmazsa hangi iş düzene girer.
Ne usulsüzlük yaptıysam ne yanlışlık yaptıysam iyi olmadığımdan hep kıyıya vurdu benim hedefler.
Gördüklerim ve yaşadıklarım beni olgunlaştırdı şu yalan sevdalardan vazgeçin be beyler.

25/12/2012
20:35 Salı
Ozan SONAR

Bu şiir toplam 671 kez okundu.
10.02.2013 22:02:06

• Yorumlar
• Yorum Yaz