ozan aydın (Ozan)

GÜZEL BİR GÜLÜN TATSIZ DİKENİSİN

Gerçekler gün yüzüne çıkmaya başladı artık herkes biliyor.
Ağlamakla mutlu olunsa keşke gözlerimin önü hiç kurumuyor.
Yırtılır kağıtlar kırılır kalemler gönül ben mutsuzum diyemiyor.
16 Yaşımda öldürdün beni fotoğraflarına her baktığımda içim gidiyor.

Bir resim çizdim siyah kalemimle resimde güneş yok.
Ama insanlar yine de mutlu çünkü yalan sevgi yalan aşk diye bir şey yok.
Benim dünyamda güneş varda ne olmuş bir gayem yok.
Sensizlik işte başka ne diyebilirim kafama sıksam yeridir.

Derdim anlatılmıyor yetmiyor sığmıyor kağıtlar kalemler.
Hepsi senden kalma senden hatıra sol yanımda ki kötü izler.
Çorum kötüyse yokluğundandır hayatın perde arkasında çekilen eziyetler.
Kalbim ağrıyor neden mi çok üzüldüm çok çektim hep isyandır yazdığım şiirler.

İsteklerimin arasında ölüm senden sonra ikinci sırada gelir.
İşin düştüğünde değil merak ettiğinde mesaj at unutmadığını bilsem düşüncelerim değişir.
Ama böylede olmuyor gülüm inan olmuyor git gide dertlerim pekişir.
Geçen her gün benim kötülüğüme hayatım mutsuzluğa doğru yön değiştirir.

Bak kızım keskin sirke küpüne zarar ya içimde ki seni al git ya da benim ol.
Bir mektup daha yazdım hasretinden düzenim karışık hayatım karambol.
İlla ki ölümdür bu yolun sonu elini uzattın da tutmadım mı.
Bir gün sevilmedim dersen ayıp edersin bana terkedilenlerin arkadaşı alkol.

Seni seviyorum gitme sensiz yapamam dedikçe benden uzaklaştın.
Barış için el uzattığımda hiç umursamadın ellerimi boş bıraktın.
Elbet anlar dedim bekledim fotoğraflarına bakarak zaman harcadım.
Gelmeyeceğini bana hissettirerek söyleseydin boş yere umutlanmazdım.

Benim canımda can bende ağlarım bende üzülürüm bende severim.
Parası olan güçlü insansa bırakın ben çömezim.
Kalbim ağrırken öleceğimi sanıyorum bir ihtimalde seni beklerim.
Utangaç bir erkeğim sevdiğine karşı kötü şeylerden çekinirim.

Aşk sadece sevmekle olmaz yeri gelince beklemesini bileceksin.
Bak ben vazgeçemiyorum yeşil gözlerinden kınalı saçlarına bir kere elletirmisin.
Kokun rahatlatırdı yüreğimi bir ferahlık verirdi lütfen onu bir daha hissettirirmisin.
Beni bekle de ama gelmeyeceğim deme sözlerinle güzel bir gülün tatsız dikenisin.

Farkında mısın sevdiğim benim şiirlerim roman gibi çok uzun.
Üç yıldır yanıyor yüreğim çok vahim durum.
Daha güzel bir tat verirdi elinden içtiğim suyun.
Neden bu kadar uzaksın yokluklardasın bende Fadime’yi seven mecnun oldum.

Ne arayanım ver ne soranım öldü mi kaldım mı kimse sormuyor.
Günlerdir uzağım çevremden arkadaşlarımdan biriside nasılsın ozan demiyor.
Gerçekten kötü yalnız olmak eski dostluklar nerde herkes çıkar arıyor.
Sen sevdiğim asıl sen hiç konuşma derdinden bana bunlar oluyor.

Bunaldım artık beni üzen dertlerim yakamdan düşsün.
Yıkılsın üzerime gelen duvarlar engellenmesin özgürlüğüm.
Mutluluk bu zaman kadar ellerdeydi bende ise ölüm.
Daha ne uzatıyorum bende yok işte gönlün.

02/20/2013
01:20 Çarşamba
Ozan SONAR

Bu şiir toplam 506 kez okundu.
20.02.2013 14:17:15

• Yorumlar
• Yorum Yaz