ibrahim sarıduman (ibrahim sarıduman)

ağaç zillerinden bir umut

üstü üstüne düşen yaprak
ve köşelerde birleşen,su
evladiyelik bir hüzün bendeki
sakallarımdan başlayıp, ilk
defalarca kördüğüm
gördüğüm rüya
ayna sadeliğinde bir hüzün bendeki
en şeffaf umutsuzluğumda
bile bile

yeni taranmış tarlalar
kelisinde taze komşu garezleri
buğday sapından biten umut
güneş kıvamında nefret
ve dağ uçlarında birleşen,
günübirlik gecelere bulaşan güneş ısıtıyor
defalarca kördüğüm içimi
ağaç zillerine düğümlü ömür
olsa da en şeffaf umutsuzluğumda
daha da dibe daha da dibe
bile bile
ama umudumda var

Bu şiir toplam 285 kez okundu.
7.04.2013 13:05:50

• Yorumlar
• Yorum Yaz