erol hepcan (samm)

ölümden önce

Son demlerimde gözlerim kapanıyor.
Nefes alırken ruhum zorlanıyor.
Etrafımdaki herkes ağlıyor.
Sanırım bu hıçkırıklar annemin olmalı.

Gözlerim, ölümüm kadar halsizdi.
Gezintim, hatıralarımda devam etti.
Ömrüm, sandalyedeki adamı izleyerek geçti.
Sanırım beklediği kıyamet olmalı.

Artık bu ses kalabalığında boğuluyorum.
Her inlemede sabrımı sınıyorum.
İsmimi sayıklayarak üzerime koşturuyorlar, korkuyorum.
Sanırım bu ses sevdiğimin olmalı.

Kalbim onun yanındayken eskisi gibiydi.
Ayağımı çukurdan çekmek isterken tutuluverdi.
Ellerimi sahibiymiş gibi tutan sevdiğimdi.
Sanırım artık vakit gelmiş olmalı.

Yapılan bu anons artık benim köşemden.
Hani söz vermiştin, şarkımızı dinlerken.
Belli işte ağladığın o ıslak gözlerden.
Sanırım bu verdiğim son nefesim olmalı.

Fark etmemişim birden içim geçmiş.
Beni korkutacak sözler kulağıma gelmiş.
İşte burası o bahsedilen yermiş.
Sanırım köprünün sonundaki ışık, cennet olmalı...

Bu şiir toplam 556 kez okundu.
29.04.2013 03:37:25

• Yorumlar
• Yorum Yaz