orhan kavak (kara aslan)

Zaman Harman Zamanı

Durmuş bütün saatler,tek tek bütün zemberekler havada.
Makberden mahşere,ukbaya giden beşere işte zaman sofrada.
Ne erken nede geç,zaman yok ki ne öncede ne sonrada.
Zamanında vakti doldu,akrep yelkovan kalakaldı tam ortada.

Nice zamanlar nice vakitler tek tek harmanlandı toplandı.
Vakti geldi toprak hepsini kustu ,göklere yıldızlara savurdu.
Evirdi çevirdi topunu imbikten geçirdi,kor ateşlerde kavurdu.
Bir sineğin kanadı kadar hafif,bir gerdanlık kadar ağır durdu.

Çocuk masalı değil,buz gibi gerçek,zaman bu son kanat çırpışın.
Tavus kuşu misali alın yazın,akıbet,o renklerin girdabında batışın.
Belki güneş bile kıskanacak,ay küsecek,batışında kaldı son bakışın.
Şimşek kadar hızlı,kırat kadar asil,su kadar sessiz akışın.

Korkmuş gibi bir zaman hiç ayarı olmadan,can çekişiyor durmadan.
Yirmi iki yıl,iki ay,iki gün,rahat yok sana inen mushaf tenzil olmadan.
Mizan kuruldu,dilsiz konuştu,kör gördü,sağır duydu,soru sorulmadan.
Dipsiz kör kuyulardan çıkan zaman çıkrığıyla tartıldı,ipine dokunulmadan.

Sultanlar sultanı Muhammede ,eğildi son kez kapladı bütün ufku.
Cennetin sekiz kapısı açıldı çoktan,zamanın tutuldu nutku.
Cehennemin yedi kapısı kapandı,içeride kaldı ateşten bir korku.
Böyle buyurdu işte gönüller sultanı Mehmet Zahid Kotku...

Bu şiir toplam 503 kez okundu.
8.05.2013 16:53:42

• Yorumlar
• Yorum Yaz