Avni Temiz (avnitemiz)

SEN BENİ MECBUR ETTİN

Ben ağlarken sen güldün, geçip gitti seneler
Yaşıyorken ölmeye, sen beni mecbur ettin.
Terk edip gittiğinde neler çektirdin neler
Acı acı gülmeye, sen beni mecbur ettin..

Ben gülşen bekliyorken güller dallarda soldu
Her gün gidip geldiğim, sana gelen o yoldu
Gönlüm tipi, boran, kar, göz yaşlarım sel oldu
Gülerken ağlamaya sen beni mecbur ettin..

Görünce vurulmuştum, yoktu dünyada eşi,
Gözümü kamaştırdı, kıskandırıp güneşi,
Söndürmedin bir türlü içimdeki ateşi
Kalbimi dağlamaya sen beni mecbur ettin..

Sende beni sevseydin, benim gibi derinden
Oynardık Atabarı, yer oynardı yerinden
Ayrılamadı gönlüm, ne senden ne sevginden
Gönlümü bağlamaya sen beni mecbur ettin..

Sevdin ise sözüm yok, senin sözün üstüne
Ne desen kabulümdür, başım, gözüm üstüne
Yüzlerce şiir yazdım, kaşın, gözün üstüne
Sessizce çağlamaya sen beni mecbur ettin..

18.05.2013 Şavşat
Avni Temiz

Bu şiir toplam 551 kez okundu.
18.05.2013 00:14:59

• Yorumlar
• Yorum Yaz