Mustafa KAYA (mustafakaya)

ANNEME

ben doğmadan önce
sabah ve akşamları
toz içindeymiş şehir
ıssız yolları
varmış
doğunca ben
yüzü gülmüş
yüzü güzel annemin
mavi göğe çevrili avuçları
hiç inmemiş
kokusunu almış cennetin
kundaklara sarılı bebekten
hep ağlarmışım
beşikte uyurmuşum
uykusuz bırakırmışım annemi
uzun hastalıklar geçirmişim
ölüm yakınmış
yok oluş saatim beklenmiş
beni sevmiş melekler
sevmiş annemi de
bir ışık bolluğu ile gülmüşüm
hayata yeniden gelmişim
gerçek ve ölümsüz bir sevgi
bir sabır
ve duaların gücü
hayatla doldurmuş beni
şimdi mavimsi bir şehirde
mavi mutluluklarla dolu ömürle
bir geçit töreni gibi
sessizce bekliyorum son treni …

Mustafa kaya
/beylerbeyi

Bu şiir toplam 571 kez okundu.
18.05.2013 09:41:51

• Yorumlar
• Yorum Yaz