sarp alparslan (fobe)

YAZGI 2

O SONU BELLİ YOLDA NİYE KOŞTUM Kİ BEN
OYSA GÜLLER KIRMIZI LALELER BEYAZDI
İÇİMDE EZİLMİŞ KIR ÇİÇEKLERİ VARDI
KAÇ DURAK MUTSUZLUK GEÇTİM BEN

GÜLLER KIRMIZIYMIŞ
LALELER BEYAZMIŞ

DÜNYA VARMIŞ
YOKMUŞ

SOĞUMUŞ GÜMÜŞDEN İÇİM DIŞIM
DONMUŞ, ERİMİŞ

BUGÜN PAZARMIŞ
YARIN PAZARTESİYMİŞ

ARTIK O GÖNÜL BENDEYMİŞ
DEĞİLMİŞ

HAYIR !

KENDİME ÖZGÜR
KENDİME HÜR
BU SON YANLIZLIĞIMDI
BU DA BİTTİ ŞÜKÜR

ŞİMDİ
HERŞEYİ BIRAKIP ARDIMDA
O SUNU BELLİ YOLDA
ARTIK SONA GELDİM BEN

KİMSE ÜZÜLMESİN ARKAMDAN
BOYNU BÜKÜK BİR MENEKŞEYDİ DESİNLER
AYRILIK ÖLÜMCÜL DE OLSA SEVDİ DESİNLER

HERŞEY KAYBOLUP IŞIKLAR KARARIRKEN
GÜN ALTINDA BUĞDAY EKİNLER SARARIRKEN
KİMSE ÜZÜLMESİN ARDIMDAM
NERDE OLSA ÖLÜRÜM BEN

Bu şiir toplam 537 kez okundu.
7.09.2007 20:47:22

• Yorumlar
• Yorum Yaz