fesih sakçak (fesih sakçak)

Selene

SELENE (*)

Bilmez misin bulutların üstünde
Can çekişirken bedenim
Umut çayırlarında sevgi çiçekleri açıyordu
Selene yaralı yüreğimin masum sınırı
Akşam sefası çiçeğim
Yüreğimin sokak ortasında
Çocuklar oynamıyordu nedense
Sevgi uçurtmaları solmuştu

Sonra dağlar ayaza çalarken,
Düşlerimiz hançerleniyordu paslı ellerle
Ve gece taze çayırların üzerinde
Elle ele gezerken, hüzün içinde
Gökler senin için yırtılmıştı sanki.

Helios dolaştırmaz olmuştu

At arabasıyla güneşi.
Geride sadece sen
Ve
ben kalmıştık yalnız ikimiz
El ele verip kendimizi saldığımızda
Şarkı dizelerin içine.
Her notada sen sevgi, ben ise;
Yalnızlığın ve suskunluğun ritim indeydim.

İki sevgili, iki ayrılmaz parça iki yoldaştık seninle
Her gece sen yeniden doğarken ay ışığında
Ben ise bürünürdüm karanlığıma.

İzin vermezdim, kimseler incitsin seni
İzin vermezdim kimseler koparsın seni benden
Ben var oldukça sen, sen var oldukça ben
Koruyacaktık birbirimizi.

Selene, bir kez daha
Uzun elbiselerini giyinir
Patika semalarına düşerdin
Sonra jero selam diyarına konup
Beş parmak dağlarında acı içinde
Göz yaşlarının akıtıyordun

Oysa sen ve ben selene
Yalnızca sevgi istemiştik
Biz bunları istediğimizde selene
Yüreğimin sevgi coğrafyası
Bıçaklanmışçasına acı içindeydi
Selene!
bıldırcın adımlarıyla yürürken
Gül elbiselerinle ezeli güzelliğin
Prangalaşmıştı. Yinede ben
Sümbülün zirvesinde
Bir ters lale yalnızlığı
Sen ise tanrıça kalbinde
Açan bir açelya çiçeğiydin
(*) (Selene yunan mitolojisinde ay tanrıçasıdır

Fesih Sakçak

Bu şiir toplam 314 kez okundu.
24.07.2013 00:03:34

• Yorumlar
• Yorum Yaz